Ił-76 Wołgi-Dniepr wylądował na Antarktydzie

Stacja „Postęp”, założona początkowo w 1988 roku, a następnie oficjalnie otwarta w 1989 roku, znajduje się nad brzegiem Zatoki Prydz w oazie Antarktyki Larsemann Hills. Baza ma dwa lotniska, pierwszy port Progress Skiway i większe lotnisko Zenit, nazwane na cześć klubu piłkarskiego Zenit z Sankt Petersburga.

– Nasz instytut ma siedzibę w Sankt Petersburgu, więc wspólnie podjęliśmy decyzję o nazwaniu nowego lotniska Antarktydy na cześć klubu piłkarskiego z Sankt Petersburga. Rozmawiamy o sposobach promowania naszej pracy z klubem i opowiedzenia kibicom o naszej interesującej i trudnej pracy – powiedział Aleksander Makarow, dyrektor rosyjskiego instytutu badawczego Arktyki i Antarktyki.

Instytut przekazał w komunikacie, że samolot przeleciał ponad 5300 kilometrów w 6,5 godziny i bezpiecznie wylądował w warunkach słabej widoczności. Wyniki testów pozwolą na uzupełnienie instrukcji użytkowania samolotu, wyposażonego w ten typ silnika, o zapisy dotyczące lądowania na pokrytych śniegiem lotniskach. Operację lądowania wykonała wspólna załoga, kierowana przez głównych pilotów: Nikołaja Kuimowa i Rubena Jesajana, członków Kompleksu Lotniczego Iljuszyn i Państwowego Instytutu Badawczego Lotnictwa Cywilnego.

Droga startowa dla małych samolotów, które wykonują loty wahadłowe między stacjami badawczymi i dostarczają lekkie ładunki oraz przewożą członków sezonowych ekspedycji, została otwarta w 2012 roku. Drugi port lotniczy został stworzony, aby umożliwić lądowanie dużych samolotów w rosyjskiej placówce. Zapsibgaszprom zbudował drogę startową o długości 3000 metrów i szerokości 100 metrów.

Nowa droga lekarstwem na pogodę

Nowe lotnisko miało pomóc w rozwoju przyszłych badań prowadzonych przez pracowników rosyjskiej antarktycznej ekspedycji. Od momentu otwarcia nowej drogi startowej, realizacja operacji lotniczych stała się bardziej elastyczna. Samoloty mogą lądować i startować we wszystkich porach roku i przy różnych warunkach atmosferycznych, nawet tych bardzo złych. Oprócz dwóch pasów startowych zbudowanych w rosyjskiej stacji Postęp, w stacji Novolazarevskaya znajduje się międzynarodowy pas startowy, który wykorzystywany jest do obsługi lotów międzynarodowych. Lecz, jest to pas działający sezonowo, którego działalność została wznowiona 26 października br., o czym informuje agencja interfax.

Novolazarevskaya to rosyjska stacja antarktyczna założona 18 stycznia 1961 roku. Znajduje się w oazie Schirmachera w Dronning Maud Land, około 80 kilometrów od Morza Łazariewa. Stacja jest centrum międzynarodowego programu lotnictwa korporacyjnego DROMLAN z 11 krajów. Do programu należy także Rosja. Pas startowy zbudowany na południowy zachód od stacji jest jednym z największych węzłów transportowych na Antarktydzie.

Droga startowa z niebieskim lodem

W tym sezonie planowane są cztery loty między Kapsztadem a bazą Postęp, ze szczególnym naciskiem na loty w zimowej porze. W ramach rejsów transportowani będą budowniczy nowego kompleksu zimowego w stacji Wostok, podała służba prasowa stacji badawczej. Mniejsze lotnisko w stacji badawczej jest wykorzystywane dla mniejszych samolotów, zapewniających wahadłowe połączenia lotnicze między innymi dowództwami na zamarzniętym kontynencie.

Druga droga startowa została zbudowany na obszarach o niskim poziomie śniegu, gdzie gęstość lodu na pasie startowym wzrasta wraz z wypychaniem się pęcherzyków powietrza, co powoduje wzmacnianie warstwy lodu, dzięki czemu samoloty mogą lądować za pomocą kół zamiast nart. Takie możliwości wykonanie operacji lądowania i startu samolotu, który wypełniony jest dużym ładunkiem. Jak się człowiek przypatrzy na drogę startową w trakcie odbywania się operacji lotniczej, to wydaje się, że lód jest koloru niebieskiego.

Iljuszyn Ił-76

Po raz pierwszy zaplanowany jako komercyjny frachtowiec w 1967 roku, Ił-76 to wielozadaniowy, czterosilnikowy samolot ze stałym skrzydłem, który został zaprojektowany, aby dostarczać towary, duże maszyny do odległych i słabo rozwiniętych obszarów. Samolot jest powszechnie używany w Azji, Europie i Afryce, a jego głównymi użytkownikami są rosyjskie, ukraińskie i indyjskie siły powietrzne. Około 38 krajów wykorzystywało te samoloty do operacji wojskowych i cywilnych.

Większość Iljuszynów lata dla rosyjskich sił zbrojnych. TAE Avia, białoruskie linie lotnicze cargo, są największym cywilnym użytkownikiem tego typu samolotu na świecie. Flota białoruskiego przewoźnika liczy pięć Ił-ów, które wykorzystywane są głównie do lotów towarowych. Samoloty są zbazowane w portach lotniczych w Mińsku (Białoruś) i Szardży (Zjednoczone Emiraty Arabskie).