Air Astana odebrała pierwszego airbusa A321LR

– Pojawienie się nowej generacji samolotów jest ważnym momentem dla naszej firmy i naszych pasażerów pod wieloma względami. Airbus A321LR reprezentuje to, co dla Air Astana jest ważne dzisiaj i do czego dążymy w nadchodzących latach. Wzmacnia naszą pozycję lidera w dziedzinie zrównoważonej turystyki, oferując jednocześnie naszym pasażerom lepsze doświadczenie podróżowania na pokładzie – powiedział Peter Foster, prezes Air Astana.

Obecnie flota linii Air Astana składa się z 35 samolotów: sześciu airbusów A320, trzech A320neo, czterech A321, trzech A321neo, jednego A321LR, czterech boeingów B757-200, trzech B767-300ER, A330-300, siedmiu embraerów E190 oraz czterech E190-E2. Przewoźnik oczekuje na dostawę 21 maszyn: trzech A320neo, sześciu A321LR, ośmiu A321neo, trzech boeingów 787-8 Dreamliner oraz jednego embraera E190-E2.

Wąskokadłubowy samolot na dalekie trasy

Wersja A321neo z maksymalną masą startową wynoszącą 97 ton ma największy zasięg (7408 km) ze wszystkich samolotów wąskokadłubowych dostępnych na rynku zarówno dziś, jak i w najbliższej przyszłości, dzięki czemu jest idealnie dostosowana do obsługi tras transatlantyckich i pozwoli liniom lotniczym wejść na nowe rynki dalekodystansowe, które były wcześniej niedostępne dla operatorów korzystających z samolotów wąskokadłubowych. A321LR jest wyposażony w trzy dodatkowe zbiorniki paliwa, a maksymalny zasięg tego wariantu to 4000 mil morskich (7408 km). Na pokład może zabrać od 164 do 206 pasażerów (w tym możliwość instalacji 20 siedzeń rozkładanych do pełnej pozycji płaskiej z przodu maszyny) dzięki nowej kabinie Airbus Cabin-Flex (ACF), zapewniającej pasażerom najwyższy poziom komfortu, a liniom lotniczym – wysoką elastyczność i optymalizację kosztów.

Warto dodać, że przewoźnicy będą mieli możliwości wydłużenia zasięgu standardowego modelu A321neo do wersji LR, dzięki instalacji dodatkowych zbiorników na paliwo, choć na początku projektowania Airbus zarzekał się, że musi to być wykonane podczas montażu końcowego. Nowe maszyny posiadają także ETOPS 180 minut, czyli procedury (Extended-range Twin-engine Operational Performance Standards) dające zdolność samolotu do bezpiecznego powrotu/dolotu na lotnisko po zaistnieniu jakichkolwiek problemów, w tym m.in. długie zawroty wykonywane np. na jednym silniku powyżej 60 minut od najbliższego (odpowiedniego dla maszyny) lotniska. Taka sytuacja ma miejsce głównie podczas rejsów transoceanicznych.