Dania. Pierwsza „zielona” krajówka w UE

Umowa obejmuje okres od marca 2026 do końca 2027 roku. W tym czasie Norwegian ma wykonywać około cztery tysiące rotacji rocznie, głównie w oparciu o samoloty typu boeing 737. Linie deklarują, że zdecydowana większość operacji – ponad 90 proc. – będzie realizowana z wymaganą 40-procentową domieszką zielonego paliwa. Dla przewoźnika jest to największy jak dotąd projekt operacyjny oparty na systematycznym wykorzystaniu paliwa alternatywnego, a dla Danii – pilotaż, który ma utorować drogę kolejnym „zielonym” trasom w krajowej siatce.

Kluczową rolę w realizacji kontraktu odegra rozwijana infrastruktura tankowania na lotnisku w Aalborgu. Za jej przygotowanie odpowiadają DCC & Shell Aviation Denmark oraz AFSN, które wspólnie stworzą system umożliwiający dostawy mieszanki paliwowej typu „drop-by-drop”. Oznacza to, że SAF będzie fizycznie dostarczany na lotnisko i tankowany do samolotów, a nie rozliczany jedynie wirtualnie. Wykorzystywany SAF ma posiadać unijną certyfikację, potwierdzającą spełnienie rygorystycznych wymogów zrównoważonego pochodzenia i śledzenia łańcucha dostaw.

Przetarg jest częścią szerzej zakrojonej strategii duńskiego rządu, który chce, by krajowe lotnictwo stało się jednym z pionierów wykorzystania SAF w Europie. Trasa Aalborg – Kopenhaga została wskazana jako pierwsza, ponieważ obsługuje największy wolumen pasażerów w ruchu wewnętrznym (800 tysięcy pasażerów rocznie) i może przynieść najszybszy efekt środowiskowy. Duńskie państwo wspiera projekt systemem dopłat, wyrównującym różnicę w cenie między SAF a paliwem konwencjonalnym. Jednocześnie Dania zapowiada kolejne przetargi – w tym taki, który potencjalnie mógłby doprowadzić do wprowadzenia nawet 100-procentowego SAF, jeśli pozwolą na to ramy techniczne i dostawy „ekologicznego” paliwa.

Choć 40-procentowa mieszanka tradycyjnej i zrównoważonej kerozyny jest obecnie jednym z najwyższych stałych udziałów SAF na regularnej trasie europejskiej, projekt pozostaje obarczony wyzwaniami. Największe z nich to ograniczona dostępność surowców do produkcji ekopaliwa, zdolność rafinerii do zwiększania wolumenów oraz koszt – wciąż wielokrotnie wyższy niż w przypadku klasycznego paliwa lotniczego A-1. Norwegian podkreśla jednak, że doświadczenia z Aalborga będą dla linii lotniczych testem technicznym i logistycznym, który pozwoli przygotować się do wymogów zapisów unijnego programu ReFuelEU Aviation, wprowadzającego obowiązkowe domieszki SAF w całej Unii Europejskiej.